Negatieve mensen halen het beste van jezelf naar boven

Ik kwam vandaag een inspiratieboek tegen, een soort dagboek waarin ik neerpende wat mij bezighield. Het boek viel open op een stukje dat mij vandaag een brede glimlach gaf. En dit stukje wil ik heel graag met jullie delen:

 

Ze doen jou twijfelen

"Sinds gisteren besef ik dat ik ziek was… ziek van de negatievelingen in mijn leven. Mensen die narcistische trekken hebben: diep onzeker, machtslustig, angstig, jaloers en bang. Ze zuigen je als het ware leeg. Nu pas besef ik hoezeer:

Ik draaide en draaide maar. Wat ik ook deed, ik liep in cirkeltjes, steeds terug bij af. Ik zocht naar oplossingen. Ik vond ze én toch bleef dat eeuwig twijfelen, mezelf naar beneden halen. Die onrust in mij. Moe werd ik ervan. En aan de andere kant, werd ik steeds krachtiger en sterker. Mijn zelfvertrouwen groeide desondanks. Ik begon terug meer greep te krijgen op mijn leven. Er was één ding die me echt dwars zat: "waarom blijf ik zoeken naar bevestiging, zekerheid?", "ben ik wel goed bezig, is dit de juiste keuze of stap?". Steeds zocht ik naar advies, zekerheid. Tegelijkertijd liepen er dingen vlot in mijn leven. Dit is toch echt wel paradoxaal, te gek voor woorden! “Hoe kan dat!?!”, vroeg ik me af.

Het zonnetje in huis, een schim

Die twijfel is jaaaren geleden begonnen. Als kind, die heel open is, de wereld tegemoet gaat met een open blik en hart. Het gaat je vlotjes af. En daar heb je dan mensen die dit zien, het willen hebben en gebruiken. Die mensen zijn precies donkere spookjes of schimmen die dichterbij komen. Vermomd weliswaar. Beetje bij beetje, halen ze het warme, het ontvankelijke, het mooie uit jou weg. Je komt zonder dat je het door hebt, in hun macht, in een web van negativiteit. Ze beginnen jou wijs te maken dat jij een probleem bent of een probleem hebt. Raar, dat open vertrouwen – een valstrik ligt voor je en je ziet het niet…

Je gaat steeds verder weg van jezelf, weg van het zonnetje in jou. Je gaat van je weg af zonder het goed en wel te beseffen. Je voelt verwarring, verblind omdat je je eigen licht niet meer ziet. Alleen maar grijze tinten rondom jou en zo schimmig. Dat licht waar je zo vertrouwd mee bent raakt bedolven. Jarenlang dwaalde ik rond en zocht naar elk lichtpunt. Pijn, verdriet, smart, verraad, wroeging, wanhoop, kwaadheid, allemaal emoties die ik tegenkwam. Ik kende ze niet maar nu, nu wel heel goed. Ze hielpen me vooruit, duwden me vooruit. Diep vanbinnen zat er nog iets, in mezelf, die overlevingsdrang! “Blijf zoeken, geef niet op!” En ik bleef volhouden.

Stap per stap leren be-grenzen

Vaak kwam ik mensen en situaties tegen die me uitdaagden: “waar kies je voor: angst en opgeven of kies je voor jezelf?” Intimidatie, macht, jaloezie, … Soms viel ik in angst en zat vast. Die tegenwerking, dat voelde als onrecht. Toen moest ik tot de conclusie komen: “neen, dit is het niet! ik buig niet meer”. Ik leerde op te komen voor mezelf, te ontdekken wat ik wél wou. Lesson learned: ik kies voor wat is goed voor mij én voor de ander. Wat ik wil, mag er ook zijn, mijn weg: mijn prioriteiten, waarden, principes, talenten, dromen.

Terug vooruit. En zo vervolgde ik mijn weg met vallen en opstaan. Elke stap steeds steviger. Op mijn weg ontmoette ik mensen en dan besefte ik dat ik niet de enigste was. Ik kreeg steun, liefde en aandacht. Kracht en energie om door te zetten. Toeval of niet? Nee, geen toeval. Juist op het moment dat ik hartsvol NEEN zei en een vastberaden JA aan mezelf: dat was het moment dat ik van harte koos om me terug open te gaan stellen én begrensd."

Bewust zijn van wie je bent

En nu kan ik zeggen dat ik toen aan de deur stond van mijn licht, van mezelf. Terug bij mezelf. Dit proces heeft me de nodige tools aangereikt om te blijven stralen als mens en tegelijkertijd op tijd en stond neen te zeggen aan hetgeen dat mij verwijdert van mezelf. Zelfbewustzijn heet dit. Ik ben er, veel sterker dan voorheen. Of eerder bewuster  van het donkere rondom ons, in sommige mensen. Dicht bij jezelf blijven zorgt ervoor dat je hartelijk blijft en ook de mensen rondom jou kunt helpen stralen, als zij daar voor kiezen.

De rode draad in het labyrint

Dit proces kan soms heel heftig zijn. Laat mij jou helpen om dat donkere veilig los te laten en terug jezelf te zijn. Je hoeft er niet meer in te blijven. Zonder dag, geen nacht. Geen licht zonder donker. Allebei zijn ze belangrijk. Ze maken jou tot wie je bent: uniek en kleurrijk. Ik verwelkom je. :-)